Op basis van een bepaalde referentiewaarde wordt het verschil tussen de maximale grootte en de minimale grootte die een fout toelaat "tolerantie" genoemd. Als bijvoorbeeld een cilinder met een lengte van 50 mm wordt vervaardigd en deze wordt gespecificeerd als een gekwalificeerd product met een fout van ± 0,1 mm, kan worden gezegd dat "de tolerantie ± 0,1 mm is". Hoewel de tekening een lengte van 50 mm aangeeft, is het werkelijk vervaardigde product niet exact 50 mm. Uiterst nauwkeurige verwerkingsapparatuur zal extreem kleine fouten produceren, zoals 49.997 mm en 50.025 mm. Bovendien kunnen bij de meting om te bevestigen of het vervaardigde product de opgegeven lengte (50 mm) heeft, variabele factoren ook afwijkingen in de gemeten waarde veroorzaken. Materiaaluitzetting en -contractie veroorzaakt door veranderingen in temperatuur en vochtigheid, en vervorming veroorzaakt door meetinstrumentdruk zijn allemaal vervormingsfactoren. Zoals hierboven beschreven, is het in het fabricageproces en het inspectieproces noodzakelijk om rekening te houden met de fout van de ontwerpwaarde. Als fouten niet zijn toegestaan, kan worden gezegd dat de meeste vervaardigde producten niet gekwalificeerd zijn. Stel op basis van de ontwerpwaarde, uitgaande van het feit dat er geen afwijkingen in elk proces worden veroorzaakt, het toegestane foutbereik in (het bereik dat de kwaliteit kan handhaven), wat de rol van tolerantie is.